Ik gaf mezelf een speciale schilderopdracht na het overlijden van mijn moeder, die mij erg dierbaar was. Dat zit zo. Enkele jaren voordat ze overleed heeft zij een uil met een indringende blik geschilderd. Het was een donkergekleurde uil op een lichte achtergrond. Ik vond het altijd een erg aansprekend schilderij en het kreeg extra betekenis voor mij nadat ze was overleden.

Ze wilde een tweede uilenschilderij

Toen ze terminaal ziek werd, zei ze namelijk dat ze nog een tweede uilenschilderij wilde maken maar dan met omgekeerde kleuren, dus een witte uil op een donkere achtergrond. Helaas kwam ze daar niet meer aan toe, want ze overleed korte tijd later. Daar heb ik enorm veel verdriet van gehad. Ik heb toen gemerkt dat het erg belangrijk is om bij een verlies de dingen te doen die je gevoel je ingeven.

Schilderen hielp mij bij de rouwverwerking

In mijn geval was dat de behoefte om zelf dat tweede uilenschilderij te maken. Dat voelde alsof ik nog iets voor haar kon doen en hielp mij zodoende bij de rouwverwerking. Het heeft dus een belangrijke betekenis voor mij, dit tweeluik van uilen. Het hangt nu bij mij in de huiskamer als een bijzonder symbool voor de fijne band die we hadden en het schilderen dat wij samen deelden. 

Het tweeluik biedt mij troost

Jammer genoeg heeft mijn moeder niet meer meegemaakt dat ik professioneel ben gaan schilderen. Maar als ik naar haar uilenschilderij kijk dan stel ik me voor dat zij dat toch ergens ziet. Dat is een troostende gedachte. En zo kan een overlijden ondanks de pijn en het gemis ook tot iets moois leiden.